Greet-and Meet 12 juni was gezellige bijeenkomst, bijgevoegd de tekst van het openingswoordje bij de laatste Zomerexpositie

Geplaatst op: 22 jun, 2022

Op 12 juni kon je kennis maken met de kunstenaars die dit jaar bij ons in de tuin exposeren. Daar is grif gebruik van gemaakt, en er zijn mooie resultaten uit voortgekomen. Het was de 16e keer dat wij een Zomerexpositie organiseerden, en tevens het laatste jaar dat wij onze tuin voor een heel zomerseizoen inrichten als Beeldentuin. Dus in het openingswoordje hebben wij daar ook uitgebreid aandacht aan besteed, vandaar dat we dat hier laten zien:

Lieve mensen,

Het is inmiddels 31 jaar geleden dat wij vanuit Oud Lutten naar Witharen verhuisden. Onze oudste zoon was 4, onze jongste zoon zou 3 jaar later geboren worden.

We vonden dit plekje al fietsend door het Overijsselse land. Een heel oud boerderijtje met wat vervallen schuurtjes. Prachtige eiken rondom het erf.  “Dit is nu precies wat we zoeken” zei ik tegen Louis, terwijl we vanaf de weg zochten naar sporen van leven. “Wie zou daar nog wonen?” We fietsten verder, en zagen een buurman buiten staan. Toch maar even vragen dacht Ik. Je weet maar nooit.

En ja hoor, het boerderijtje stond leeg, en volgens de buurman ook te koop. We kregen de gegevens van de eigenaren, en fietsten verder.

“Eigenlijk wel een erg klein erfje ” zei Louis toen we weer verder fietsten. Hij zag hier nog niet direct een meubelwerkplaats verschijnen, vanwaar hij zijn meubelactiviteiten zou kunnen uitbreiden. Bij navraag was het bedrag dat men vroeg voor het vervallen spul ver boven ons budget.  Dus we lieten het even rusten, gingen verder met waar we mee bezig waren.

Maar dat boerderijtje liet mij niet los. Een week later moest ik in de buurt zijn, en reed ik langs het erf, waar ik uitstapte en een verkenningsronde uitvoerde. Wat ik eigenlijk al wist, en wat toen werd bevestigd: Deze plek moest het worden, ik was verkocht.  Bovendien was het absoluut niet zo klein als we dachten. De afspraak met de makelaar was gauw gemaakt. En niet veel later werd de koop gesloten.

Wat hebben we hier met veel plezier gewerkt en geleefd. Plannen gemaakt en uitgevoerd. Geen zee te hoog. We hebben onze kinderen hier op zien groeien, en we hebben bereikt wat we graag wilden. Een prachtige plek die we ook nog eens konden delen met anderen.

Inmiddels staan we op het punt om onze activiteiten te stoppen. Zoals iedereen worden wij ook ouder, en begint onze energie af te nemen. Dat hebben we te accepteren, al vinden we dat niet leuk.

Dus om kort te zijn, dit is het laatste jaar dat wij onze tuin voor een half jaar openstellen voor publiek. We willen zelf meer gaan genieten van ons eigen erf zonder alle verplichtingen die een beeldentuin met zich meebrengt. Voorlopig blijven we hier wonen. Maar eens zullen we de boel moeten verkopen. Liefst aan mensen die ons erf in dezelfde geest zullen gaan gebruiken.

Dat wil niet zeggen dat wij stil gaan zitten, want dat kunnen wij helemaal niet. Daarvoor zijn we te veel verknocht aan de klei en aan het hout en aan de tuin.  Maar hoe dat dan loopt en of we zo nu en dan nog iets gaan organiseren dat weten we nog niet precies. We houden jullie daarvan op de hoogte middels onze nieuwsbrief.

Wel weten we dat we een heel nieuwe fase ingaan, zeker nu we, als alles goed gaat, eind van het jaar opa en oma zullen worden.  Dat zal een compleet nieuwe ervaring zijn.

Maar voorlopig zijn we nog open tot half september. En kan iedereen nog meegenieten van onze Beeldentuin. En ook dit jaar hebben we weer 9 enthousiaste kunstenaars bereid gevonden hun werk bij ons in de tuin te plaatsten.

Helaas zijn niet alle kunstenaars vandaag in de gelegenheid om hier te zijn. Ik zal met hen beginnen bij het voorstellen.

Marijke in den Bosch uit Heerhugowaard exposeerde al eerder bij ons in de tuin met haar keramieken Wachters en Dikbilletjes. Zij zit momenteel op de kunstschouw in Zeeland, waardoor ze hier niet aanwezig kan zijn.

Peggy Eras uit Hilversum combineert haar stenen beelden met glas, waardoor de zwaarheid van de beelden verdwijnt en ze  “lichter “ worden. Door familieomstandigheden kan zij niet hier zijn vandaag.

De marmeren beelden van Ageeth van den Oever uit Lutjewinkel hebben ook helemaal geen zware uitstraling. Het lichte marmer waar komt uit Italië, waar zij nu aan het werk is met nieuwe beelden.

Petra Verhees komt van ver uit Meijel, Brabant, waar zij op diverse plekken in de openbare ruimte haar grote glasobjecten heeft staan. Zij werkt veelal met wit glas soms gecombineerd met koper dat in het glas wordt gesmolten. Haar inspiratiebron is de natuur.

Joeri van Marrewijk uit Vierhuizen, Noord Groningen, exposeerde hier al eerder samen met zijn vader Henk Slomp. Joeri werkt met cortenstaal, en maakt van hele kleine stukjes metaal de prachtigste ronde vormen. Zijn vrouwen torso’s zijn zeer aaibaar.

Zoals ik al zei exposeerde hij samen met zijn vader Henk Slomp. En het was de bedoeling dat ze samen weer zouden exposeren. Maar Henk vertelde dat hij niet meer in Nederland exposeert sinds hij in Frankrijk een prachtige plek heeft gevonden om te werken en te exposeren. Maar zei hij, ik heb wel een broer die het ook leuk zou vinden om  te exposeren.

En dat is dus Marcel Slomp. Marcel werkt ook met cortenstaal. Hij maakt veelal beweeglijke objecten, die hij soms combineert met glas. Inspiratiebron is de natuur. De bladvorm komt veel terug in zijn werk. Marcel woont in de Wijk, en deelt zij atelier met zijn neef Joeri in Groningen.

Tineke Langbroek komt uit Dalfsen. Dichtbij huis dus. Zij exposeerde hier ook al eerder in de tuin met haar glasobjecten. Zij combineert het glas soms met brons, wat haar werk bijzonder maakt. Ze vertelde mij dat het oranje glas dat zij voor de ijsvogels gebruikt niet meer leverbaar is. Dus ze worden, net als de echte, erg zeldzaam.

Joka Boeke woont en werkt in Losser. De koralen en de tuin bankjes die zij maakt hebben een monumentale uitstraling, en geven de tuin veel kleur. De objecten zijn zo vervaardigd dat ze winterhard zijn, wat je niet vaak ziet bij keramiek.

En dan heb je nog het werk van Evelien Limbeek en Frans Egberink uit Zenderen. Evelien werkt al jaren met glas, en maakt daar kleurige objecten van. Frans was degene die de standaards van RVS maakte. Maar hij werd steeds meer gegrepen door het lassen en de laatste jaren ontwerpt hij steeds vaker zijn eigen werk. Soms, maar niet altijd, gecombineerd met glas. Vandaar de naam “Glaslas” waar onder zij opereren.

En dan hebben we nog een vaste exposant, mijn eigen Louis van Vilsteren, de meubelmaker. Hij heeft hier natuurlijk al jaren zijn werk staan in de Schaapskooi. Maar eigenlijk altijd gecombineerd met anderen. Dit jaar heeft hij galerie de Schaapskooi helemaal voor zichzelf opgeëist zodat zijn werk ook echt gezien wordt. Daarnaast heeft hij dit jaar een prachtige expositie verzorgd onder de overkapping in de tuin. Tussen leven en dood.  Hij gebruikte hiervoor ons eigen geplante en vervolgens weer gekapte hout. De expositie is indrukwekkend en ontroerend, en geeft precies weer hoe wij hier leven en werken.

Dan wil ik nog jullie aandacht voor de volgende mensen die ons de afgelopen jaren geholpen hebben en dat nog steeds doen als wij een beroep op hen doen.

Andre en Anna, vanaf het eerste uur. Met van alles en nog wat. Marietje inmiddels al 14 jaar in de huishouding. Bert en Thea, eerst in de tuin later als koffieschenkers. Lise, het buurmeisje dat zaterdags en zondags komt helpen, soms samen met haar zusje Yara. Dieleke, die sinds drie jaar op donderdag helpt met koffie schenken. En Anja, de nieuwste aanwinst die zowel in de tuin als in de bediening haar sporen verdient. Allen hartelijk dank voor jullie hulp.